Pek çok genç okul ödevlerinin zorluğu ile ilgili yaşantı dönemleri geçirirler. Bu dönemler birkaç haftalık bir akademik performansın düşüşü kadar sosyal sorunların da bir sonucu olabilir. Bazı gençler bu sıkıntılı dönem boyunca ailesinden ve öğretmeninden pek az yardım alabilir. Gençlerin sorunlarını dinleyerek, bazı sorunlarıyla başetme stratejileri önermek, ev ortamında destek sağlamak ve okuldaki ekstra programlara katılmalarını teşvik etmek aileler için yeterli olabilir. Bununla beraber, sorunlar tek bir periyoddan daha uzun süreli ise veya okul performansında düşüklük ya da sorunlu davranışlarda süreklilik varsa aileler ve öğretmenler müdahale etmeye ihtiyaç duyarlar. Bu broşür okulda başarısızlık risk grubunda olan gençlerin bazı özelliklerini(karakteristiklerini) tanımlar ve aileler ve öğretmenlerin onlara nasıl yardım edeceğine ilişkin çeşitli önerilerde bulunur.

Bazı öğrenciler ilkokul öncesi yıllarında tehlikeli davranışlar sergileyebilirler; diğerleri başlangıçta zorlukların üstesinden gelebilir fakat ortaokul veya lise yılları boyunca sorunları yaşantılarla ilişkilendirebilirler. Yine diğerleri erken ergenlik dönemine kadar tehlikeli davranışlar göstermeyebilirler. Araştırmalar, aynı bir öğrencinin ilkokuldan ortaokula veya ortaokuldan liseye geçişinde olduğu gibi sorunlar da yıllar boyunca çok muhtemeldir ki değişmektedir(Baker and Sansone, 1990; Pantleo, 1992).

Aileler ve öğretmenler okul başarısızlığında bazı yaygın tehlikeli ergen karakteristiklerini bilmeye ihtiyacı vardır. Bu özellikler şunlardır;

• Dikkat. Öğrencinin dikkatle ilgili sorunu vardır.
• Düşük notlar. Öğrenci sürekli olarak ortalamanın sınırında veya altındadır.
• Sınıf tekrarları. Öğrenci bir veya daha fazla dönem kaybetmiştir.
• Devamsızlık. Öğrenci bir dönem içinde 5 veya daha fazla devamsızlık yapar.
• Okul ve sosyal aktivitelere katılım eksikliği. Öğrenci, spor, müzik, izcilik veya diğer ekstra aktivitelere katılmaz.
• Davranış sorunları. Öğrenci sıklıkla disiplin kurallarına uymaz veya sınıf tartışmalarında geri çekilme gibi okuldaki davranışları aniden değişir.
• Güven eksikliği. Öğrenci, kendi yeteneklerinin değişmek veya gelişmek için yetersiz olduğunu ve başarıyı çok çalışmaktan ziyade doğuştan getirilen doğal zeka ile ilişkilendirme inançları vardır.
• Geleceğe yönelik sınırlı amaçlar. Öğrenci meslek seçeneklerinden veya bu amaçlara nasıl ulaşacağından habersiz görünür.

Bir genç bu özelliklerin birinden daha çok sergilediğinde, bu genç kız veya delikanlı eğer okulda başarılı olacaksa muhtemelen ailesinin ve öğretmenlerinin yardımına ihtiyaç duyacaktır(Steinberg, 1996; Debold, 1995). Şayet aileler ve öğretmenler bu öğrencilere izin verir ve geri adım atarsa ve onları kendi hallerine bırakıp kendi sorumluluklarının kendilerinin almasını beklerlerse bu sorun çok büyür.

Çocukların okuldaki davranışlarında aile yapısı etkili olabilir. Bir çok uzman izin verici, otoriter ve kontrol edici aile yapıları arasındaki farklılığa dikkat çeker(Baumrid, 1991). Bu aile yapıları, ılımlı, destekleyici sınır koyucu ve çocuğunu denetleyici gibi farklı kombinasyonlarla birleştirilebilir. İzin verici aile yapısı, ılımlılık ve destekleyiciliğe yönelmekte; otoriter aile yapısı, sınırlayıcılık ve rehberliğe yönelmekte; otoritatif aile yapısı ise, hem ılımlılık ve destek hem de sınırlayıcılık ve rehberliğin kombinasyonundan oluşan bir eğilime yönelmekte ve muhtemelen ergenlerde akademik başarıyı olumlu yönde en çok etkileyen aile yapısı olarak tanımlanmaktadır. Bu tür aile yapıları ılımlı ve sorumlu olmakla birlikte çocuklarının davranışları için standartlar oluşturabilmekte ve bu standartları güçlendirebilmektedirler. Ayrıca iletişimi de önemsemektedirler. Bu yapıdaki aileler çocuklarından bekledikleri sorunlu davranışları açıkça ortaya koymakta ve çocuklarının ihtiyacı olduğu anda da çocuk için ulaşılabilir durumdadırlar(Galasgow and others, 1997).

Gençlerin sıkıntılı zamanlarında okulun, çocuklarına ne derece yardım ettiği konusunda aileler şüphelidirler. Ergenler beklentilerini karşılamak ve güçlükleri aşmak için ailelerin desteğine ihtiyaç duyarlar. Bu durumda öğretmenler, aileleri öğrencinin eğitimini destekleyecek takımın bir parçası olarak görmelidirler. Ergenler sorunlarla karşılaştıklarında aileler ve öğretmenler onlara şu şekilde yardım edebilirler.

• Gençlerin korkularını yada kaygılarını dinlemek ve onları anlamak için bir zaman oluşturmalıdır.
• Davranışları için uygun sınırlar belirleyin.
• Sıkı çalışmak ve bunu okulda ve evde devam ettirmek konusu üzerinde durulmalıdır.
• Yerel kolej veya üniversiteler veya YMCA gibi organizasyon gruplarında veya okulda gençlere özel ders veya çalışma grupları düzenlenmelidir.
• Eğitime değer verilen bir ev ve okul yaşantısı sağlayın.
• Gençlerin bir veya daha fazla okul aktivitesine katılması teşvik edilmelidir.
• Spor aktiviteleri, konserler, bilim fuarları ve oyunlar gibi okul aktivitelerinde görev almaları desteklenmelidir.
• Gençlerin öğrenme yaşantılarını desteklemek, onların gelecekle ilgili beklentilerini ortaya koymalarını sağlamak amacıyla öğrencilerin ve okul danışmanlarının da bulunduğu toplantılar düzenlenmelidir.
• Gençlerin meslek tercihleri hakkında düşüncelerine yardımcı olmak açısından yerel şirketler ve kolejlere geziler düzenleyip; işler, meslekler veya kolej programları hakkında bilgiler sağlayarak onlara yardımcı olunmalı, ayrıca mesleki uyumu sağlayacak, cesaretlendirecek parttime işler ayarlamaya çalışılmalıdır.
• Okul dışı destek sistemleri oluşturarak gençlerin YMCA, 4-H, dini etkinlikler ve benzer toplumsal gruplara katılmaları desteklenmelidir.

Akademik başarısızlık risk grubundaki ergenleri etkileyen faktörleri anlamak; ergenlerin ekstra yardım veya desteğe ihtiyaçlarının olup olmadığını kararlaştırmada aileler ve öğretmenlere yardımcı olacaktır. Genel sorunların farkında olmak daha ciddi sorunlar ortaya çıkmadan sorunların çözülmesi açısından yine aile ve öğretmenlere yardımcı olacaktır.